“ก่อนจะเอ่ยปากว่าชอบอะไรโบราณๆ หรืออะไร “แท้ๆ” ควรแน่ใจเสียก่อนว่าเรารู้จักความโบราณของมันมากพอ และความ “แท้” นั้นมีอยู่จริงหรือไม่” อาหารก็เหมือนวัฒนธรรมอื่นๆ บนโลกใบนี้ ที่ล้วนไม่อาจอยู่เหนือกาลเวลา ทว่ามีลักษณะเด่นที่สัมพันธ์สอดคล้องไปกับวิถีชีวิตและเงื่อนไขแต่ละช่วงของผู้คน และถูกนิยามใหม่นับครั้งไม่ถ้วน ความน่าหลงใหลประการหนึ่งของวัฒนธรรมอาหาร คือการที่ไม่มีผู้ใดถือสิทธิ์กำหนดหน้าตา รูปร่าง หรือความ “จริงแท้” ของอาหารชนิดใดชนิดหนึ่งได้โดยเด็ดขาด “ต้นสาย ปลายจวัก” โดย กฤช เหลือลมัย จะพาผู้อ่านเข้าไปขุดค้นเรื่องราวการเดินทางไม่รู้จบของวัฒนธรรมอาหารผ่านสำรับอาหารที่เราคุ้นหน้าคุ้นตากันดี ไปจนกระทั่งสำรับชื่อประหลาดที่หลายคนไม่เคยแม้แต่จะรู้จักมาก่อน ล้วงลึกเข้าไปถึงอิทธิพลระหว่างวัฒนธรรม ความซับซ้อน ยอกย้อนของเบื้องหลังชื่ออาหารสุดประหลาด สารพันสูตรอาหารและรูปแบบการปรุงที่ผสมผสานเปลี่ยนแปลงผ่านการปะทะสังสรรค์ของผู้คน หนังสือเล่มนี้ จึงเปรียบเสมือนบทสนทนาข้ามวัฒนธรรมที่ดำเนินไปโดยมีอาหารอร่อยเป็นศูนย์กลาง พลางย้ำเตือนว่าวัฒนธรรมทุกอย่างล้วนแตกกอต่อยอดจากกันและกันจนไม่อาจยึดความเป็น “ต้นสาย” ไว้ที่คนใดคนหนึ่งหรือชาติใดชาติหนึ่งได้อย่างแน่นอน